جای دیبالا در یوونتوس خالی است؟

غیبت پائولو دیبالا باعث شد یوونتوس وظیفه مندتر باشد، آیا این چیزِ خوبی است؟

ماسیمیلیانو الگری قبلا گفته است که پائولو دیبالا تا قبل از پایان بازی های ملی به ترکیب یوونتوس باز نخواهد گشت. اگرچه بیانکونری 2 بازی از 3 بازی اش را در غیاب دیبالا به برد پشت سر گذاشته است، اما در هر صورت نبود او تاثیر بزرگی روی سبک تیم گذاشته است.

با توجه به این که بانوی پیر چینش 3‐5‐2 را ترجیح می دهد، بخش اعظم بار تهاجمی تیم روی شانه ی مهاجم سایه می افتاد. دیبالا از زمان آمدن به تورین با اعتماد به نفس بالایی در این پست بازی کرده بود، او این فصل به همراه ماریو مانژوکیچ و گنسالو ایگوایین در خط حمله به میدان رفته بود. این سیستم برای هواداران بیانکونری اشنا است، به زوج باجو ― ویالی و دلپیرو ― ترزگه فکر کنید.

با این همه، با غیبت دیبالا و در کنارش دوری مارکو پیاتسا، آلگری مجبور شده است که از ایگوایین و مانژوکیچ به عنوان زوج استفاده کند. در حقیقت، این زوج، زوج بیماری است. هر دو نفر بازیکن محوطه ی جریمه هستند، و با عقب کشیدن تا وسط زمین و دریبل زدن بازیکن روبرویشان راحت نیستند.

ایگوایین از این نظر بازیکن بهتری بین این دو نفر است و مشخصا در بازی برابر ناپولی و سمپدوریا عقب تر و کنارتر بازی می کرد. با این همه پیپیتا غریزه ی خلاق هموطنش را ندارد و گاهی به نظر کلافه می رسید و در عین حال مانژوکیچ هم در جلو ایزوله شده بود.

در 3 بازی آخر، بازیکن کروات تنها یک شوت درچارچوب داشت، که اگر بخواهیم روراست باشیم گل شد، در حالیکه ایگوایین تنها 2 بار موفق به گلزنی شد. هر دوی این بازیکنان با دیبالا موفق بودند، اما همدیگر را خوب تکمیل نمی کنند. دوران مصدومیت «جواهر» باعث شده یوونتوس تیمی وظیفه مند تر هم بشود. در برابر ناپولی این تیم تنها 7 دریبل موفق داشت که عمدتا از کناره های زمین بود و همه هم در خارج از محوطه ی جریمه بود، مقایسه کند با پیروزی برابر امپولی که 21 دریبل موفق داشتند و عمدتا هم در مرکز زمین.

البته، پارتنوپی تیم بسیار بهتری نسبت به امپولی است، اما این تغییر نشان دهنده. ی تغییر در بار خلاقانه ی تیمی است. بیشتر تیم ها به خصوص در سری آ به دنبال این هستند که برابر یووه دفاع کرده و کلافه شان کنند. دیبالا رقبا را مجبور می کند که از لاک دفاعی بیرون بیایند و برای بقیه فضا می سازد.

اگر این بازیکن 22 ساله به عقب برگردد و توپ را بگیرد، شوت های راه دورش باعث می شود که بازیکنان حریف او را به حال خودش رها نکنند. این باعث می شود که تیم ها او را تحت فشار بگذارند و این قدرت دریبل این بازیکن جوان می تواند قفل هر دفاع کله شقی را باز کند. اگر هافبکی برگردد و با دیبالا همکاری کند، سامی خدیرا یا میرالم پیانیچ را آزاد می کند که جلو بروند، اگر یک مدافع از موضعش بیرون بیاد، فضای نفس کشیدن برای ایگوایین و یا مانژوکیچ مهیا می شود.

در غیاب او، بار تهاجمی به دوش بیش از پیش به دوش وینگ ― بک ها می افتد. از 4 گل برابر سمپدوریا، یکی گل مانژوکیچ با سانتر کوادرادو بود و دو تای دیگر ضربات کیه لینی از ضربات شروع مجدد. برابر ناپولی گل اول به وسیله ی یک مدافع وسط لئوناردو بونوچی زده شد، او به دنبال دفع توپ ناقص بعد از کرنر تیم میزبان را جلو انداخت. گل پیروزی بخش ایگوایین بعد از این که توپ در گوشه ی محوطه به او رسید، این بازیکن آرژانتینی بعد از ارسال پاسی چیپ برای خدیرا عقب برگشته بود اما پاسش قطع شد.

اینکه تیم بیشتر از 1 راه برای پیروزی داشته باشد اساسی است. در واقع رم و ناپولی به گونه ای دیگر نتیجه می گیرند و در طولانی مدت بیانکونری نمی تواند به سانتر و ضربات شروع مجدد وابسته باشد. یک گزینه این است که الکس ساندرو و کوادرادو در پست های تهاجمی تر به کار گرفته شوند و تنها از یک مهاجم نوک استفاده شود، این روش در یک ساعت ابتدایی بازی برابر بایرن مونیخ بسیار خوب جواب داد و به الگری اجازه می دهد که به مدافع وسط هایش که مستعد آسیب دیدگی هم هستند استراحت دهد.

بازگشت کلودیو مارکیزیو می تواند کمک کند، او پیانیچ را آزاد می کند تا بتواند نقش هجومی تری در زمین اتخاذ کند. به علاوه با پیشروی در فصل، تیم یک پارچه تر می شود، باید به یاد داشته باشیم که فصل قبل در این مقطع تنها 15 امتیاز داشت و اصلا در کورس اسکودتو نبود، آنها حالا 27 امتیاز دارند.

با این حال واضح است که غیبت دیبالا احساس شده است. یووه به «جواهر» نیاز دارد تا برای صعود به مرحله ی حذفی لیگ قهرمانان برابر سویا و دیناموزاگرب به کمکشان بیاید و اگر می خواهند تاثیر دلخواهشان را در اروپا بگذارند، دیبالا باید بدرخشد.

_{از فوتبال ایتالیا ― با اندکی تصرف}

«به اشتراک گذارید»

نازنین راهبر«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: